Menningarsetur Þrastar byggt fyrir norðan!

 

   Þröstur er ákveðinn og mikill frumkvöðull, sem hefur nú ásamt frú sinni, ákveðið,  hafið byggingu á all merkilegu menningarsetri.

   Þar sem þeim hjónum er mikið kappsmál að afkomendur þeirra verði vel upplýstir, strax í æsku,  hafa þau ákveðið að reisa sitt menningarhús á Laugum Í Reykjadal, enda Reykjadalurinn þekktur fyrir lista og menningarstarfsemi,  og Laugar eins og höll í dalnum.

   Þröstur og frú vita sem er,  að á tímum kreppu og kulda er erfitt að verða sér úti um nýjustu tækni,  og tæki eru nú á tímum, oft, of dýru verði keypt.    - Því töldu þau rétt að notast við þau tæki sem fyrir eru á Laugum, og hófu strax byggingu.

    Og nú má sjá vandað hús þessara dugmiklu hjóna rísa hratt frá grunni.  -  Og frúin er þegar byrjuð að hreiðra um sig í skjávarpanum á Laugum,  og þar má sjá þau hjón á vappi eða flögrandi um eins og englar,  jafnt á nóttu sem degi, önnum kafin við byggingu væntanlegs menningaseturs síns, enda er stutt í að það fjölgi í fjölskyldu þrastar. 

   Aðspurð hvort þessar óvenjulegu framkvæmdir trufluðu ekki nemendur í prófum og aðra starfsemi á Laugum,  sögðu nemendur skólans að hjónin valdi engri truflun þó þau vinni dag og nótt við framkvæmdir, því syngjandi glaðværð hjónanna sé bara róandi, og hleypi nýju lífi í byggðarlagið. 

   Og nú bíða allir spenntir eftir að Setrið verði tilbúið,  svo að hjónin verði flutt inn áður en fjölgar í hreiðrinu.  

Námsfúsir þrestir á Laugum

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 14.5.2009 kl. 16:14]

Yndisleg lesning. Það er gott að búa í Reykjadal.

[Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 14.5.2009 kl. 16:49]

Já Ásdís,  þú ert að norðan auðvitað.  Það er mjög fallegt þarna, og ég get vel ímyndað mér að þarna sé líka gott að búa.

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 14.5.2009 kl. 17:20]

Þrestir eru skemmtilegir fuglar og stundum ótrúlega spakir, þegar þeir byggja sér hreiður á fjölförnum stöðum.  Ég man eftir þrastarhreiðri hjá afa mínum og ömmu, hreiðrið var staðsett í blómakassa við innganginn í sumarbústaðinn þeirra.  Það var mikill erill og mikil umgengni en aldrei fældust fuglarnir af hreiðrinu, þeir komu upp 4 ungum það sumarið. 

[Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 14.5.2009 kl. 17:43]

Falleg saga Jóna Kolbrún, já þrestir eru sko skemmtilegir fuglar, og ótrúleg vandvirkni sem liggur í vinnu þeirra við hreiðurgerðina.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.5.2009 kl. 09:11]

Yndislegt alveg.  Takk fyrir að segja mér þessa sögu, hún hefði farið fram hjá mér.  En þið segið að þrestir séu vinalegir og spakir.  Það gildir svona venjulega en þegar þeir eru með unga í hreiðri, þá verða þeir ansi snakillir ef einhver ókunnugur nálgast hreiðrið. Ég þekki þetta ágætlega því þeir hafa gert sér hreiður í garðplöntusölunni minni.  Einn bjó um sig í stjúpukassa, það eru mörg ár síðan þá keypti ég plönturnar að sunnan.  Plönturnar komu í svona stórum plastbökkum og þegar ég ætlaði að fara að raða plöntunum kom í ljós að þröstur hafði ekki bara byggt hreiður á undarskömmum tíma heldur voru komin nokkur egg líka.  Ég gat náttúrulega ekki tekið stjúpurnar, svo hann eignaðist sinn blómagarð þar með, en ég varð að ná kössunum sem voru undir þeim efsta.  'Eg brá á það ráð að raða tómum kössum undir blómagarðinn hans og setti kassann hans efstan í svipaðri hæð og hann var, vildi ekki að kettir næðu honum.  Þrastarhjónin komu upp öllum sínum fimm ungum þarna.  En mínir gestir máttu stundum hlaupa með hausinn undir hendinni, vegna árása foreldrana sem héldu að fólkið væri að reyna að taka ungana þeirra  Þeir voru sko ekki betri en kríurnar í fluglist yfir höfðum kúnnanna minna.  En allt fór þetta vel að lokum, og allir voru ánægðir.  Þetta voru gular stjúpur ef þið skylduð vera forvitin.  Og .það eru meira en tíu ár síðan og ég man þetta vel ennþá.  Sumt bara situr eftir í minningunni.

[Sigrún Jónsdóttir, 15.5.2009 kl. 09:22]

aah, ljúf lesning í morgunsárið

[Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 15.5.2009 kl. 13:26]

En skemmtileg saga Ásthildur, ég hef aldrei heyrt um svona árásargjarna þresti fyrr, yfirleitt flýðu þessi grey af hólmi þegar þeir hræddust eitthvað, og þá aðallega til að reyna að villa mér, aðsteðjandi hættunni, sýn.

 -  Stundum gerði ég það að gamni mínu að þykjast láta blekkjast og elti þröstinn burt frá hreiðrinu, og kannski lagðist niður þar, þá sátu þeir á þúfu og héldu uppi  skemmtiatriðum með söng og ýmsum tiktúrum,  þar til ég loks kom mér í burtu, þá flugu þeir aftur heim í hreiður.

Tek það fram að ég var bara barn sjálf, og þá gat maður stundum verið svolítið stríðinn.

[Lilja Guðrún Þorvaldsdóttir, 15.5.2009 kl. 13:27]

Takk fyrir það Sigrún!  Gaman að heyra frá þér, vonandi ert þú á góðum batavegi.