Skrílslæti eða kannski 1,2 Reykjavík ...

     Spennandi verður að fylgjast með, áhuga borgarbúa,  á,  að senda inn ábendingar til borgarstjórnar,  um það,  sem íbúum finnst,  að betur megi fara,  í borgarmálum,  í þeirra hverfum.  Hjá mér beinist athygli mín,  að velferðarmálum barna.   Og forvarnarmálum.   Án hverfaskiptingar,  því ég held að,  þörf sé á,  að draga athygli borgaryfirvalda,  á,  að úrbóta sé þörf,  í þessum málaflokkum strax á frumstigi skipulags,  í öllum hverfum borgarinnar.   Mig langar því að segja ykkur eftirfarandi sögu,  sem vonandi skýrir hvað ég er að fara.   Og legg þar með mitt lóð,  á vogarskálarnar,  í leið til bættrar borgar.

    Fyrir nokkrum árum síðan var ég einusinni sem oftar í heimsókn hjá fólkinu mínu í Hollandi,  og var þar að horfa á fréttirnar,  þar sem að ég er fréttasjúk kona,  þarf ég alltaf að horfa á alla fréttatíma hafi ég tækifæri til. -  Nema hvað, -  Þá sé ég allt í einu hvar kemur hópur gangandi barna, hrópandi og kallandi,  einhver slagorð,  og þau halda á borðum og stólum,  þau ganga inn á óslétta grasflöt eða  fyrrverandi grasflöt,  þar setja þau niður borðin, raða þeim  í fjórar beinar raðir, og  setja stólana við borðin,  á stólbökin,  hengja þau  töskur sínar,  sem þau höfðu líka haft meðferðis.  Svo stilla þau sér upp fyrir aftan hvern stól,  alltaf kallandi og hrópandi slagorð, sem ég var ekki alveg klár á,  hvað þýddi.  

     Þá sá ég að börnin sneru öll í sömu átt og á móti þeim var búið að setja upp stærra borð,  en þeirra,  og stól við það,  og þar stóð kona,  sem reyndist vera kennari krakkanna,  hún bauð þeim að setjast,  sem þau gerðu,  og síðan hófst venjuleg kennslustund.   Hópur fréttamanna fylgdust,  að því er virtist,  agndofa með,  og lýstu því sem fyrir augu bar. -- svo var klippt yfir á aðrar fréttir,  í lok fréttatímans var aftur klippt yfir á,  krakkahópinn í kennslustundinni.    Og þá,  mátti þar sjá,  hvar önnur hersing af krökkum, nálgaðist, þann hóp sem fyrir sat,  líka hrópandi og kallandi slagorð , sem líktust þeim orðum sem fyrri hópur hrópaði,  þegar hersingin kom inn á,  grasflötina tóku börnin sem fyrir voru,  undir hrópin af krafti,  og um stund virtist tíminn standa kyrr,  þvílík var spennan,  börnin sem fyrir voru stóðu þá upp, og pökkuðu saman sínu dóti, og þegar seinni hópurinn var komin alveg að kölluðu þau saman og sungu kraftmikinn baráttusöng,  síðan gekk fyrri hópur í burtu og sá seinni settist, og fullorðna manneskjan sem þeim fylgdi settist við kennaraborðið og  ný kennslustund virtist byrja. 

   -  Og hvað var eiginlega að gerast?. -  Þetta voru mótmæli það var ljóst. -  En hverju voru börnin að mótmæla,  og afhverju voru þau svona reið.?   -   Jú,  börnin voru orðin þreytt, -  þreytt á biðinni,  eftir nýju skólahúsi,  sem átti að rísa á þessari lóð mörgum árum fyrr, en var ekki enn risinn,   biðin eftir skólahúsi  þar sem skóflustungan hafði verið tekin fyrir a.m.k. 5 árum. -  Þau voru sem sagt orðin þreytt á að bíða,  eftir að skólahúsið risi,  svo þau tóku málin í sínar hendur,  og fluttu borð og stóla og annað skóladót þangað sem þau áttu samkvæmt loforði að vera flutt nokkrum árum fyrr. - Og hófu þar skólastarf.

    En það sem olli þessum töfum var ekki svik borgarstjórnar við kjósendur sína.  Heldur það,  að í Hollandi,  er það bannað samkvæmt lögum,  að  byggja skóla nálægt sjoppu eða skyndibitastað.       

     Og  þarna tveim götum frá þar sem Skólinn þeirra átti að standa var semsagt skyndibitastaður og því var ekki hægt að byrja að byggja,  fyrr enn þessi sjoppa hafði verið flutt burt,  eða lokað. 

     Sjoppueigandinn hafði reynt að fá borgaryfirvöld til að kaupa sig í burtu en það vildu borgaryfirvöld ekki gera,  þar sem það væri fordæmisgefandi,  og vildu því ekki opna fyrir slíka flóðgátt sem slíkt gæti valdið.  Og börnin voru orðin þreytt,  á að bíða,  eftir hverfisskólanum sínum og þessvegna skipulögðu þau þessi mótmæli,  sem vissulega vöktu þvílíka athygli, að  eigandi sjoppunnar sá sína sæng uppreidda og lokaði hið snarasta, því hann vissi sem var,  að í kjölfar þessara mótmæla,  kæmu önnur mótmæli, jafnvel enn harðari,  jafnvel þögul mótmæli,  sem fælist í því að enginn verslaði lengur, við þennan skyndibitastað, og þann aðila sem kæmi í veg fyrir að börnin fengju skólann sinn.   Og þar með færi hann á hausinn.  Svo betra væri fyrir hann að flytja sig þegjandi og hljóðalaust. 

      Og nú er þarna komin falleg skólabygging,  og þarna má sjá glaða og hamingjusama krakka,  sem vita,  að þeirra er framtíðin,  "standi þau saman vörð",  um réttindi sín og skyldur.

 -   Ég velti þessu nú fyrir mér,  þar sem ég var að lesa um 1,2 Reykjavík,  og í framhaldi afþví,  var mér hugsað til þess,  þegar unga fólkið,  streymdi  á pallanna í Ráðhúsinu fyrr á þessu ári,  til að láta í ljós óánægju sína,  með þá gjörninga,  sem þar fóru fram,  í kringum 21. jan. s.l. - 

   Hvað hefði verið sagt ef unga fólkið hér,  tækju upp á slíkum látum,  sem þau gerðu krakkarnir í Hollandi,  og sem ég hef hér lýst,  ef Reykvískir unglingar,  tækju með sér borð og stóla,  og flyttu þessar eigur ríkisins með sér,  til að mótmæla,  t.d. leku skólahúsnæði eða heilsuspillandi húsnæði.- 

  -   "Krakkaskríll" eða  "Skrílslæti"  væri líklegast nærtækasta orðið yfir svona háttalag hér um slóðir.   það er líka svo nýbúið að nota það,  og því tamt þeim sem nú fara með völdin hér í Borg. 

Þörf ábending Vi......

     Þörf ábending Vigdísar Grímsdóttur í helgarpistli sínum í DV þessa helgina,  er tilefni þess að ég skrifa þetta blogg nú.   Ég hvet landa mína,  til að doka við,  og lesa grein hennar,  sem ber yfirskriftina "Rithöfundar sitja saddir og feitir". og birtist í helgarblaði DV í dag.    Þar minnir hún okkur réttilega á, " hversu mikil áhrif,  ein bók getur haft,  enn þann dag í dag,  og hversu miklu ein bók, getur breytt,  hversu marga vakið,  og hversu sterkt,  hið skrifaða orð,  getur enn verið". -  Athyglisverð grein skrifuð af einum besta rithöfundi okkar Íslendinga í dag,  sem er þarna,  að tala um bókina "MYNDIN AF PABBA" , sem dæmi um,   hvílíkt margföldunarafl útkoma þeirrar bókar hefur haft á Þjóðfélagið ....  .  Ég hef ekki þá tækni í tölvunni minni  að geta sett upp link á slóð.  En vonandi gerir það einhver sem þetta les og hefur á því tök. Takk fyrir þennan frábæra pistil Vigdís.

Kraftmikið kjarnafólk se........

.......Sem því miður sat alltof stutt við stjórnvölinn í Reykjavík,  en gat þó komið ótrúlega miklu í verk, og hafið undirbúning að enn fleiri góðum verkum,  þó tíminn hafi ekki verið lengri. -  Var að hlusta á morgunútvarpið á útvarpi Sögu, þar var Arnþrúður Karlsdóttir með góðan gest,  það var hann Dagur B. Eggertsson sem sagði frá og útskýrði af svo mikilli háttvísi eins og hans er von og vísa,   úttekt  sem gerð hefur verið á verkum hins svokallaða Tjarnarkvartetts. -  Mikið asskoti stóðu þau sig vel,  enda er þetta fólk,  sem kann að vinna,  og er vant að vinna saman.    Af virðingu og þekkingu,  skiptu þau með sér, verkum, og útkoman var stórkostleg,  eins og sjá má á þessari úttekt.-  Þetta er dálítið merkilegt,   að nú,  getur maður séð,  verk þeirra, svart á hvítu,  tala á síðum Fréttablaðsins í dag.  Og það sem þau náðu að koma í verk,  á  þessum 100 dögum,  segir manni til um,  hvað þau hefðu getað lagað, og bætt, og breytt,  ef þau væri enn í meirihluta.  Og þegar maður sér þetta svona "Svart á Hvítu" ,  þá  er svo sárt til þess að hugsa,  hvernig komið er fyrir meirihlutastjórn  í Reykjavíkurborg nú.

Stællin ekki sá sem sýnist ?

     Getur það verið að allt það " mæta " fólk sem haft hefur sig í frammi við mig, vegna skrifa minna,  um tilvonandi, verðandi borgarstjóra og núverandi staðgengil borgarstjóra, -   og sögðu að ég yrði að tala varlega,   því ég skildi ekki hvað um væri að vera.  - Sem er svo sannarlega rétt,  ef borið er saman við það sem ég veit nú. -  En flestu af þessu fólki var svoheitt í hamsi,  og sumir töluðu með svo mikilli vanþóknun yfir þessum " óábyrgu galsaskrifum" mínum,  talaði sig heitt , og viðhafði mörg orð um,  nauðsyn á,  að Oddviti og verðandi borgarstjóri héldi sínum völdum osfrv.  svo vinnufriður skapaðist í borginni . -   Þá velti ég því fyrir mér hvort gæti verið,  að þetta fólk,  - sem ég dáðist af í aðra röndina fyrir að berjast af svona miklum hita fyrir flokkinn sinn - ,  að það væri farið að hringja í mig,  til að reyna fá mig til að taka sönsum,  og tala þeirra máli,   bæri í raun og veru hag borgarbúa fyrir brjósti.

    Getur það verið, að þetta fólk hafi haft sína "eiginhagsmuni" í fyrirrúmi, - Skyldi það vera að sá borubratti,  sem talaði svo fjálglega um "apparatið og stradegíu"  sinna félaga ,  og nauðsyn þess   að  herferð þeirra heppnaðist,  hafi ekki verið allt og sumt. -  Gæti verið að annars þyrfti hann að sleppa hendinni  af nokkur hundruð milljónum sem hann var þá þegar búinn að krækja í,  og vissi,  að hann mundi margfalda  þær,  og  græða vel ef þessir "ungu pótintátar " sem hann kallaði svo, létu af þessu væli. -  Þeirra tími kæmi,  þeir ættu bara að bíða.  Nú ríður á,  að núverandi Oddviti sitji sem fastast,   og það ber þeim sem yngri eru að skilja og virða.   Skilaboðin sem í orðum hans lágu,  voru skýr í beinni þýðingu minni nú : -  Skítt með flokkinn.  Fyrst þarf að landa milljörðunum sem hægt er að hafa með fláræði  og fláttskap.  -  Svo geta þessir unglingar fengið að frelsa heiminn fyrir mér, sagði hann..  Þetta skyldi  ég.    En ég trúði ekki mínum eigin eyrum. Gæti verið að skilningur minn væri réttur?    Skyldi það vera svo,  að þetta fólk væri ekki að vinna fyrir flokkinn sinn  bara af "hugsjón", - heldur af "gróðahugsjón".  Sjáðu til góða,  ég vinn hér frítt við að hringja í þig og þína líka, -  eins og sá borubratti komst svo huggulega að orði - ,  vinnur frítt, hugsaði ég,   afhverju tekur hann svona til orða ?., "gróðahugsjón" fyrir sig og sína.  Hugsaði ég þá ?  Getur það verið?

     Og ég sem dáðist af sumum af þessum "símavinum" sem ég nefni svo,  fyrir hversu heitt það hamaðist við að fá skilning hjá mér fyrir því að  flokkurinn næði friði og héldi völdum í henni Reykjavík undir öruggri forystu verðandi borgarstjóra.  en ekki  þessara unglinga, notabene.

  En þegar ég heyri nú í fréttum að formaður og varaformaður Flokksins eru ekki sátt,  við þær málalyktir,  sem nú liggur fyrir í borgarstjórnarmálum Flokksins.  Þá leyfi ég mér að efast um heilindi þeirra sem ákafast herjuðu á mig í símtölunum..

      Allavega efast ég nú ekki lengur um  svokölluð "heilindi" þess borubratta sem oftast hringdi,  hann veit hversvegna,  því þegar ég spurði hann hreint út hvort að hann talaði af heilindum eða hvort hann ætti kannski fjárhagslegra hagsmuna að gæta,  brást hann við með þvílíku offorsi að ég veit ekki hvert hann ætlaði.   Og  ég varð svo miður mín,  fyrir að særa sóma þessa manns að ég svaf ekki nóttina eftir.

     En nú veit ég,  hvað hann og hans "líkar"  leggja í merkingu orðanna " heilindi"  og "hagur borgarbúa", sem hann sagðist fyrst og fremst bera fyrir brjósti,  svo mikinn "hag"  að hann gæti ekki annað en misst stjórn á sér,  þegar hann heyrði fólk efast um heilindi hans.   Ég fékk líka staðfestingu á réttmæti þessara efasemda minna í hádegisfréttum í dag.

 

Snýr aftur með stæl, hvað annað!

       Ég sagði ykkur það elskurnar mínar,  gamli góði Villi snýr aftur,  með stæl!  Hvað annað !   Ég sagði þetta í bloggunum mínum hér að framan,  lýsti þessu fyrir ykkur eins og flokksfélagar hans   Gamla góða V.  sögðu mér að þetta yrði,  þegar þeir hringdu í mig, til að skamma mig, eða leiðrétta mig eins og "kurteisa konan"  sagði nú reyndar,  sem ég sagði ykkur líka frá hér fyrir  neðan.  Nú verður bara notuð maður á mann aðferðin. það er eina sem dugar, sagði hinsvegar borubratti maðurinn.  

     Sannaðu til góða, eins og maðurinn í símanum sagði; Svona verður þetta hvort sem þér líkar betur eða verr.   Þegar hann var búinn að útlista fyrir mér hernaðaráætlun þeirra félaga.    Nú er  "stragedían" bara, "maður á mann aðferðin" og,  hann kemur tvíelfdur til baka,  því það verður að skapa frið í þessum flokki. -  Og ég trúði honum,  og ég sagði honum það,  og ég sagði ykkur það,  en þið trúðuð mér ekki,  og hélduð að ég væri að grínast.  -  En þetta var ekkert grín,  enda virðist allt ætla að ganga eftir,  sem maðurinn sagði,  ef marka má fréttir í sjónvarpinu í kvöld.   Og nú bíð ég bara eftir yfirlýsingu  frá GgV.  og þá verður sko dansað og djammað í D-lista flokknum góða.  Skal ég segja þér og það máttu hafa eftir mér.    Má ég segja að ég hafi það frá fyrstu hendi : spurði ég.    Já, þú mátt það,   því ég get líka sagt þér að þú hefur ekki séð,  góða,  hvernig það er þegar apparatið okkar fer  í gang,  þá fáið þið  sko að vita hvar " D....  keypti ölið", -  eða huhm, -  nei,  þetta var nú kannski óheppilega til orða tekið,  - en þú veist hvað ég á við góða.  Svo hægt sé að fara að vinna eins og þú talar nú svo fjálglega um á blogginu þínu.  -  Ja, ég var nú ekki alveg viss hvort ég vissi í alvörunni við hvað hann átti,  en held að ég sé að átta mig á því núna.  Ja, mikið assskoti hugsaði ég!

      Og því segi ég bara við ykkur  "símavini" mína :  "Til hamingju ",þið virðist aldeilis hafa unnið vel.  En ég er ekkert hissa á því eftir að hafa hlustað á ykkur tala, tímunum saman. 

Á stefnumót í kvöld klukk.. .....

        Útvarpsleikhúsið á Rás 1, býður mér , og öllum þeim sem vilja,  á stefnumót við George Tabori leikritahöfund,   en verkið hans  "MÓÐIR MÍN HETJAN"  verður flutt þar kl: 22:20.

       Þarna  fáum við að heyra magnaðan leik,  stórfenglegra leikara,  flytja eitt þekktasta verk höfundarins,   í leikstjórn Hallmars Sigurðssonar

       Á  meðal leikara eru þarna þeir bestu listamenn sem Ísland hefur átt :  s.s.  Guðrún Þ. Stephensen,  Baldvin Halldórsson,  Bríet Héðinsdóttir , Erlingur Gíslason,  Þorsteinn Gunnarsson, Sigurður Skúlason, Guðmundur Ólafsson, og Eggert Þorleifsson. 

Ó, hvað ég hlakka til að njóta þessarar kvöldstundar í fylgd þessara snillinga. Kv. Lilja 

Siðblindur þingmaður ......

      Mér þótti oft dapurleg hér um árið, svör þingmannsins Birkis Jóns þegar fréttamenn reyndu að fá svör hjá honum vegna aðkomu hans að  svonefnda Byrgismáli,   sem fyrrverandi aðstoðarmaður ráðherra og seinna formaður fjárveitinganefndar,  voru svör hans svo fáránlega kjánaleg, og ósvífin, að manni féllust hendur.  Og enn dapurlegra fannst mér að hann skyldi komast upp með þá ósvífni sem hann sýndi þá.  

     En núna þegar sjá má hvernig hann reynir,  á jafn ósvífinn hátt og áður,  að réttlæta gjörðir sínar um þátttöku sína,  í ólöglegu spilavíti,  þá getur maður ekki orða bundist.  

     Þó maðurinn sé spilafíkill þá ætti hann sem þingmaður að sjá sóma sinn í því að spila í löglegum spilum,  til að fá fíkn sinni fullnægt,   en þar sem sýnt þykir,  að græðgisfíknin,  nær út yfir öll lögleg mörk,  þá ætti hann að skammast sín,  og segja af sér þingmennsku nú þegar. 

     Því hann situr í umboði kjósenda á lögþingi okkar Íslendinga  sem hefur kosið hann til að framfylgja lögum og rétti landsmanna,    og eftir þeim lögum og rétti skal hann fara og sýna þar fordæmi samvkæmt eiði sem þingmenn sverja þegar þeir setjast á þing. 

      Þar sem þú Birkir Jón virðist ekki skilja,  eða hefur verið það hrokafullur að eiður sá er þú  sórst  er þú settist á þing er þér einskis virði,  og þú hefur gleymt,  hvað þér ber að gera á þingi,  og í hvers umboði þú situr  á Alþingi ,  skaltu skammast þín og segja af þér,  já þú skalt skammast þín fyrir  þann hroka sem þú sýnir  Íslensku þjóðinni,   og þú skalt skammast þín,  fyrir þau ummæli sem þú lætur þér um munn fara og höfð eru eftir þér í fjölmiðlum þar sem þú  t.d. jafnar "fjárhættuspilinu Póker"  við  skákmót og bridgemót og setur þau á sama standard sem afsökun fyrir lögbroti þínu.  Því fjárhættuspilið Póker er bannað með lögum hér á Íslandi og afhverju heldur þú að það sé?     Lægra er ekki hægt að leggjast í valdahroka Birkir Jón 

LEST ! Loksins, loksins eitthvað af viti ! Húrra!

Loksins gerist eitthvað af viti.  Þingmenn úr öllum flokkum leggja fram tillögu um lest til Keflavíkur.  Þetta er eitthvað sem mig hefur sko dreymt um lengi,  enda  löngu kominn tími á að ráðist verði í og  undirbúinn uppsetning á lestarferðum milli Reykjavíkur og Keflavíkur.  Húrra fyrir  tillögu þessara þingmanna  megi hún verða að veruleika sem fyrst.

Íslenskukennsla í Útvarpsleikhúsi

       Fyrir rúmum áratug eða svo var ég einusinni sem oftar á leiklistarhátíð , en þá reyni ég  sjá eins mikið af góðum sýningum og mögulegt er, en þarna var ég  á Alþjóðlegri leiklistarhátíð í  Hollandi og hafði séð margar góðar leiksýningar og  gott dansleikhús sem var þarna áberandi þetta árið í Amsterdam.

    En sá þá auglýst í prógrammi Listahátíðarinnar afar spennandi sýningu í Den Haag,   svo við ákváðum dætur mínar og ég að skella okkur til Dan Haag fara á ströndina sem er mjög skemmtileg þarna  og fara svo í leikhús á eftir.    Þetta var útileikhús sem sett hafði verið niður á aðaltorgi borgarinnar (spennandi),   þar,   á torginu semsagt,  hafði verið byggt einhverskonar hús "snjóhús" og í kringum það var verið að setja upp ljós.

      Við keyptum okkur miða á sýninguna og fórum svo á ströndina og svo þegar fór að bregða birtu drifum við okkur inní borg og niðrá torg.   Þar var okkur áhorfendum leiðbeint inn í leikhúsið  ( inn í snjóhúsið),  gegnum lítið þröngt op,  eins og gjarnan er á snjóhúsum,  og þegar inn var komið,  þá mátti sjá,  að ljósið frá ljóskösturunum sem stóðu fyrir utan,  lýstu í gegnum veggina ,  og inn í húsið,  inni  var allt fljótandi í vatni  enda fjallaði verkið um vatn.  Verur birtust allsstaðar bæði ofanum lítið gat í loftinu sem og skríðandi í gegnum smugur sem við áhorfendur sáum ekki svo glöggt.  Leikararnir sem í þessu tilfelli voru líka  dansarar komu í þögn og uppgötvuðu snertinguna við vatnið og þegar þau höfðu fengið kraftinn úr vatninu byrjaði ein sú kraftmesta og flottasta sýning sem ég hef séð.  

    Þetta var mjög eftirminnileg sýning,   þar sem allt spilaði saman,  og útkoman varð  glæsileg ,   en strax í upphafi sýningar tók ég eftir ungri stúlku sem bókstaflega stal senunni með þvílíkum sviðssjarma og útgeislun að allir meðleikarar og dansarar féllu bókstaflega í skuggann af þessari "Valkyrju"  sem þessi stúlka lék,  stúlkan talaði bæði frönsku og flæmsku ég skildi ekki orð en skildi samt allt og yngri dóttir mín ellefu ára var sama sinnis þegar við fórum að ræða sýninguna á heimleiðinni.

     Þá segir eldri dóttir mín mér að þetta sé íslensk stúlka og ég muni hitta hana á morgun.  Þá kemur semsagt í ljós að stúlkan Lilja Björk Hermannsdóttir  er fædd og uppalin í Luxemborg svo þessvegna hafði ég aldrei séð neitt til hennar fyrr,  en það sem kom mér mest á óvart þegar ég hitti  hana var,  hve fallega íslensku hún talaði,  og talar enn,  ég varð alveg gáttuð,  það örlaði ekki á hreim og málfræðin alveg pottþétt og orðaforðinn var meiri enn hjá mörgum Íslendingnum sem hafa þó búið hér alla sína ævi., og munu margir geta öfundað hana af fallegu orðfæri.   Þá sagði hún mér  að hún hafi reynt að koma til Íslands á hverju sumri og búið þá hjá afa sínum og ömmu,  til að læra íslensku,  en það sem hún gerði alltaf og hefði hjálpað henni mest og best ,  og væri henni sem helgistund það er að hlusta á Útvarpsleikhúsið,   hér áður fékk hún kassettur af gömlum upptökum en eftir að netið kom þá eru fimmtudagskvöldin og sunnudagarnir henni heilagir því þá hlustar hún á leikritin í gegnum tölvuna hvar sem hún er í heiminum. 

     Og nú er þessi unga stúlka orðin leikkona og er að gera það gott út í heimi,   en  ég á mér þann draum og þá ósk heitasta að hún fái sem allra , allra fyrst,  að leika á íslensku sviði.    Mest væri samt gaman  ef  að  hún fengi fyrst að leika í Útvarpsleikhúsinu,  leikhúsi allra landsmanna (um allan heim) .   Í leikhúsinu sem ól hana upp listalega séð.   Þar sem Útvarpsleikhúsið hefur lagt fram sinn skerf að framtíð  þessarar ungu ,  kraftmiklu og glæsilegu leikkonu,  og jafnvel gerði það að verkum að hún ákvað að stíga þetta spor að verða leikkona. 

      Útvarpsleikhúsið hefur semsagt jafnvel verið öflugasta leikhúsið í útrás hér áður og er kannski enn.  Er þetta ekki merkilegt ?!?!?.    Jú,  þetta er sko merkilegt.  Þessvegna varð ég að segja ykkur frá þessu.   Og ég er líka viss um að þið takið undir ósk mína um að Lilja Björk verði boðin velkomin á íslenskt svið.  Kv. LG.

Magnað leikhús Útvarpsleikhúsið og ódýrt ....

      Ó,  það var svo gaman að hlusta á " Engill í Vesturbænum"  í Útvarpsleikhúsinu  s.l. sunnudag leikgerð Jóns Hjartarsonar gerð eftir þessri yndislegu bók í leikstjórn Sigrúnar Eddu Björnsdóttur þessarar frábæru leikkonu og rithöfundar m.m.  og í  gær sunnudag hlustaði ég á "Nornirnar"  það er svo gaman að fylgjast með börnum hlusta á útvarpsleikrit þau lifa sig svo inn í verkið,  ég sem hélt að það hefði bara verið í gamla daga sem börn sátu límd við útvarpið og þorðu varla að anda til að trufla ekki útsendinguna, 

   En það er nú eitthvað annað ég segi það satt,   ég komst að því þegar ég í lok síðasta árs fylgdist í fyrsta skiptið  með barnabörnunum mínum þrem  já, bónusbarnabarnið meðtalið hlusta á Útvarpsleikhúsið,   Ég hefði aldrei trúað þeirri sýn að óreyndu.  Þarna sátu þau og hlustuðu af þvílíkri andakt á leikritið um "Uppfræðslu Litla Trés" að ég sá  að  sannarlega hefði engin breyting orðið  á áhuga og hlustun barna  nú  og á þeim börnum sem hlustuðu fyrir 20 - 30 árum.  Ég gapti af undrun.  En þau göptu af spennu.

    Þar sem  ég vann sjálf við verkið "Uppfræðsla Litla Trés"  hafði ég gjörsamlega heillast af snilldar velgerðri leikgerð Benónýs Ægissonar og þeirri natni sem leikstjórinn  Lárus Ýmir Óskarsson lagði í leikstjórnina.    Beið ég því spennt eftir að fá tækifæri til setjast niður með þrem barnabörnum mínum og fylgjast með upplifun þeirra á útvarpsleikriti og hvort þau yrðu líka jafnhrifin af verkinu og ég var.

     Það verður að segjast að ekki stóð á viðbrögðum barnanna því svo heilluð voru þau  að þau  sátu sem límd við tækið m.a.s. sá litli þá rétt tveggja ára sat sem negldur við útvarpstækið  og þegar útsendingu var lokið vildi hann fá að hlusta aftur og átti erfitt með að skilja afhverju það var ekki hægt ég reyndi að útskýra fyrir honum að þetta hafi verið fyrri hluti og næsta sunnudag eftir viku gætum við hlustað á seinni hlutann Ursúla stóra systir hans og Gígja frænka hans biðu með óþreyju eftir næsta sunnudegi  og það var eins og hann  skynjaði  þetta líka því þegar komin var  sunnudagur settist hann við útvarpið og  vildi að  láta kveikja á því .

        Því  loks væri sunnudagur runnin upp og nú ætlaði hann að hlusta á Litla Tré ,lloksins kom að því að seinni hluti verksins hljómaði á öldum ljósvakans og aftur varð "þögn"  á heimilinu , þessi þögn sem var fyllt af eftirvæntingu og spennu sem börnin skópu sjálf með þögninni.  ótrúleg þögn á þessu barnmarga heimili og amma Lilja upplifði það í fyrsta sinn að sitja á gólfinu með barnabörnum sínum og hlusta á Útvarpsleikhúsið, Leikhús allra landsmanna senda út leikritið "Uppfræðsla Litla Trés"  verk sem erindi á til allra.   Þó ég hafi aldrei getað ímyndað mér  að ég ætti eftir að  upplifa þessa hamingjustund  barnabarnanna þegar þau uppgötvuðu þennan galdur sem Útvarpsleikhúsið er , þá er  ég svo stolt  af því að Útvarpsleikhúsið  skuli enn vera til  og  enn jafn metnaðarfullt að standa sig sem stærsta leikhús landsins sem betur fer fyrir barnabörnin mín og fyrir mig og alla þá sem vilja njóta góðs Leikhúss  og það vilja  ömmubörnin  mín ekki síst 2ja ára drengurinn sem hefur síðan hlustað mikið á útvarp og mest finnst honum gaman að hlusta á útvarpsleikrit og það finnst ömmu líka.

      En ég missti af frábæru verki "Andvaka"  eftir Tabori sem var sent út s.l.  fimmtudagskvöld ég var búin að kveikja á útvarpinu stilla á rás1 og allt var tilbúið til hlustunar og klukkan að verða 22:20 þá sofnaði ég sótthitasvefni og vaknaði ekki einusinni þegar verið var að afkynna verkið svo nú verð ég bara að vona að ég sofi ekki af mér næsta leikrit  sem sent verður út n.k. fimmtudagskvöld  kl: 22:20 því það verður ekki síður spennandi að hlusta á það. Góða skemmtun